Verbum

іржа, ✂ і ржа, ✂, м.

1. Чырвона-буры налёт на паверхні жалеза, што ўтвараецца ў выніку акіслення яго ў паветры і ў вадзе.

   • І. на ланцугу.
   • І. на душы (перан. пра тое, што шкодна дзейнічае на каго-, што-н.).

2. Прымесь вокіслаў жалеза ў балотнай вадзе, якая надае ёй буры колер і спецыфічны прысмак.

3. Жоўта-аранжавыя плямы на паверхні раслін, якія з’яўляюцца ў тых месцах, дзе развіваюцца споры паразітных грыбкоў.

   • Хлебная р.

іржавасць, ✂ і ржавасць, ✂, ж.

Наяўнасць іржы.

іржавець, ✂ і ржавець, ✂, незак.

Пакрывацца ржой.

• Жалеза ржавее.

|| зак. заржавець, ✂.

|| наз. іржавенне, ✂ і ржавенне, ✂.

іржавы, ✂ і ржавы, ✂.

Пакрыты ржой, які змяшчае ў сабе вокіслы жалеза.

• І. замок.
• Іржавая вада.
• І. колер (чырвона-буры).

іржаны, ✂ і ржаны, ✂.

Тое, што і аржаны.

іржаць, ✂ і ржаць, ✂, незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржанне, ✂ і ржанне, ✂.

іржышча, ✂ і ржышча, ✂, н.

1. Зжатае поле.

   • Каровы пасвіліся на ржышчы.

2. Астаткі сцяблоў ад зжатага збожжа на полі.

іржэўнік, ✂ і ржэўнік, ✂, м.

Тое, што і іржышча.