Verbum

рага, ✂, ж.

Струменьчык, след чаго-н. вадкага на якой-н. паверхні.

• Рагі поту на твары.
• Рагі на вокнах.

рагавень, ✂, м. (абл.).

Табакерка, зробленая з рога.

рагавік​¹, ✂, м.

Палічка трохвугольнай формы ў куце хаты.

|| памянш. рагавічок, ✂.

рагавік​², ✂, м.

Шчыльная зярністая горная парода бурага або шэрага колеру, якая ўтвараецца на кантакце гліністых парод з гранітамі і іншымі пародамі.

рагавіца, ✂, ж.

Празрыстая вонкавая абалонка вока.

• Перасадка рагавіцы.

рагалік, ✂, м.

Маленькая булачка ў выглядзе рога.

раганосец, ✂, м. (разм. жарт.).

Муж, якому здраджвае жонка.

рагатаць, ✂; незак.

Гучна смяяцца.

• Р. да ўпаду.
• Р. да слёз.

|| наз. рагатанне, ✂.

рагатка, ✂, ж.

1. Перашкода на шляху пранікнення куды-н. у выглядзе некалькіх накрыж збітых колаў, аблытаных дротам.

   • Ставіць рагаткі каму-, чаму-н. (перан. ствараць перашкоды для каго-, чаго-н.).

2. Невялікая драўляная развіліна з прывязанай да абодвух яе канцоў гумкай для кідання чаго-н.

   • Страляць з рагаткі.

|| прым. рагатачны, ✂.

рагаток, ✂, м. (разм.).

Кароткі, стрыманы рогат, смех.

• Пачуўся вясёлы, бесклапотны р.