Verbum

выбрыкваць, ✂; незак. (разм.).

1. Бегаючы, ускідваць заднімі нагамі (пра жывёл).

2. перан. Гарэзіць, дурэць.

|| аднакр. выбрыкнуць, ✂.

|| наз. выбрык, ✂.

выбрысці, ✂; зак.

Брыдучы, выйсці адкуль-н.

• В. з вады.
• В. з зачараванага кола (перан.).

выбрыць, ✂; зак.

Зрэзаць брытвай валасы на чым-н., выгаліць.

• В. твар.

|| незак. выбрываць, ✂.

|| звар. выбрыцца, ✂.

|| незак. выбрывацца, ✂.

выбудоўваць, ✂; незак.

Тое, што і будаваць (у 1 знач.).

выбух, ✂, м.

1. Імгненнае разбурэнне чаго-н., якое суправаджаецца ўтварэннем моцна нагрэтых, з высокім ціскам газаў; гук, які суправаджае такое разбурэнне.

   • Ядзерны в.
   • В. газаў.

2. перан., чаго. Раптоўнае праяўленне чаго-н.

   • В. смеху.
   • В. абурэння.

выбухнуць, ✂; зак.

1. Узарвацца.

   • Снарад выбухнуў.

2. З сілай вырвацца адкуль-н.

   • Полымя з дымам выбухнула з печы.

3. перан. Нечакана пачацца, раптоўна ўзнікнуць (пра пачуцці, грамадскія ўзрушэнні).

   • Выбухнуў гнеў.
   • Выбухнула забастоўка.

|| незак. выбухаць, ✂.

выбухны, ✂.

1. Які служыць для ўтварэння выбуху (у 1 знач.).

   • Выбухная камера.

2. Такі, вымаўленне якога суправаджаецца выбухам (пра гукі мовы).

   • Выбухныя зычныя.

выбуховы, ✂.

Які мае дачыненне да выбуху (у 1 знач.), з’яўляецца вынікам выбуху або здольны ўтварыць выбух ці здольны ўзрывацца.

• Выбуховая хваля.
• Выбуховыя рэчывы.

выбыць, ✂; зак. (афіц.).

Перастаць знаходзіцца або лічыцца дзе-небудзь.

• В. з горада.
• В. у камандзіроўку.
• В. са строю.

|| незак. выбываць, ✂.

|| наз. выбыццё, ✂.

вывад, ✂, м.

1. гл. вывесці.

2. Суджэнне, якое лагічна вынікае з меркаванняў.

   • Тэарэтычныя, практычныя вывады.

3. Провад або прыстасаванне, прызначанае для сувязі са знешнім асяроддзем (спец.).

|| прым. вывадны, ✂.