Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

во, часц. (разм.).

  1. Ужыв., калі трэба паказаць што-н., звярнуць увагу на што-н.

    • Во, рыбіна плёснула.
    • Кладзі ўсё гэта во сюды.
  2. Ужыв., калі трэба выказаць здзіўленне, задавальненне або незадавальненне, абурэнне.

    • Во малайцы, што прыехалі.
    • Во, што яны тут натварылі!
  3. Ужыв. пры пытальных і адносных займенніках і прыслоўях, калі трэба акцэнтаваць на нечым увагу.

    • Вы мне во што скажыце, даражэнькія.
  4. Ужыв., калі трэба пацвердзіць сказанае некім.

    • Во бачыш, і Аляксей табе тое самае кажа.
  5. Ужыв., калі трэба падвесці вынік сказанаму.

    • Во як бывае.
  6. у знач. вык. Ужыв. для ўзмацнення эмацыянальнай афарбоўкі сказа.

    • Во мароз дык мароз!

вобад, , м.

  1. Вонкавая частка кола, на якую нацягваецца шына.

  2. Частка некаторых прадметаў, прыстасаванняў у выглядзе кольца, авала.

    • В. блока.
    • В. тэніснай ракеткі.

|| памянш. абадок, .

|| прым. абодны, , абадовы, і абадочны, .

вобземлю, прысл. (разм.).

Аб зямлю, на зямлю.

  • Грымнуўся в.

вобла, , ж.

Невялікая марская прамысловая рыба сямейства карпавых.

  • Вэнджаная в.

|| прым. воблавы, .

воблака, , ж.

  1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.

    • Кучавыя воблакі.
  2. перан., чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.

    • В. пылу.

|| памянш. воблачка, і аблачынка, .

|| прым. воблачны, .

  • В. слой.

вобласць, , ж.

  1. Частка якой-н. тэрыторыі, край.

    • В. экватара.
  2. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў былым СССР, а цяпер у краінах СНД.

    • Віцебская в.
    • Прыехаць з вобласці.
  3. чаго або якая. Межы, у якіх распаўсюджана якая-н. з’ява, зона, пояс.

    • В. вечнай мерзлаты.
    • Азёрная в.
  4. чаго або якая. Асобная частка арганізма, участак цела.

    • В. сэрца.
    • У грудной вобласці.
    • Абследаваць в. ранення.

|| прым. абласны, .

  • А. цэнтр.

воблачнасць, , ж.

  1. гл. воблачны.

  2. Наплыў воблакаў.

    • Густая в.
    • Пераменная в.

воблачны, .

  1. гл. воблака.

  2. Пакрыты воблакамі (пра неба).

    • Воблачнае неба.
  3. Хмурны (пра надвор’е).

    • В. дзень.
    • Сёння воблачна (у знач. вык.).

|| наз. воблачнасць, .

вобмацкам, прысл.

Пры дапамозе дотыку, абмацваючы.

  • В. ходзяць сляпыя.
  • Ісці в. каля сцяны.

вобмешка, , ж.

Тое, чым абмешваюць корм жывёле (мука, вотруб’е).

  • Пасыпаць сечку вобмешкай.