Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёіоуыэя’
бгдежзійклнпрстўхцчш

воін, ✂, м. (высок.).

Той, хто змагаецца з ворагам, ваеннаслужачы, баец.

  • Воін беларускай арміі.
  • Адзін у полі не в. (прыказка).

воінскі, ✂.

  1. Які мае адносіны да ваеннай справы, ваеннай службы.

    • Воінская павіннасць.
    • Усеагульны в. абавязак.

  2. Уласцівы воіну (высок.).

    • Воінская доблесць.

воінства, ✂, н., зб. (высок.).

Войска, воіны.