Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

вогненебяспечны, .

Які лёгка загараецца.

  • Вогненебяспечная вадкасць.

|| наз. вогненебяспечнасць, .

вогненны, .

  1. гл. агонь.

  2. Тое, што і агнявы (у 1, 2, 3 і 4 знач.).

|| наз. вогненнасць, .

вогнепаклоннік, , м.

Чалавек, які пакланяецца агню як бажаству.

|| ж. вогнепаклонніца, .

|| прым. вогнепаклонніцкі, .

вогнепаклонства, , н.

Культ агню як адна з форм першабытнага абогатварэння прыроды.

|| прым. вогнепаклонніцкі, .

вогнетушыцель, , м.

Спецыяльны апарат для тушэння невялікага пажару.

вогнік, , м. (разм.).

Хвароба, якая суправаджаецца высыпкай на губах, твары.

вогнішча, , н.

  1. Распаленая куча ламачча, дроў; агонь.

    • Грэцца каля вогнішча.
  2. Месца, дзе гарэў агонь.

|| прым. вогнішчавы, .