Verbum

воз, ✂, м.

1. Сродак гужавога транспарту, прызначаны для язды і перавозкі грузаў, калёсы.

   • Класці сена на в.

2. Нагружаныя паклажай калёсы, сані і пад., а таксама колькасць таго, што можа змясціцца на павозцы.

   • Везці в. сена.
   • В. дроў.
   • Што з воза упала, тое прапала (прыказка).
   • Цэлы в. навін (перан. вельмі многа).
   • Вазамі вазіць (надта многа).
   • Цягнуць в. (перан. выконваць усю асноўную работу).

|| прым. вазавы, ✂.

возера, ✂, н.

Замкнуты ў берагах вялікі натуральны вадаём.

• Лясное в.

|| памянш. азярцо, ✂ і азярко, ✂.

|| прым. азёрны, ✂.

• Полаччына — а. край.

вознік, ✂, м.

1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі, рамізнік, фурман.

2. Той, хто займаецца возніцтвам.

|| прым. возніцкі, ✂.

возніцтва, ✂, н.

Промысел па перавозцы коньмі каго-, чаго-н.

• Займацца возніцтвам.

|| прым. возніцкі, ✂.

возчык, ✂, м.

1. Той, хто займаецца перавозам грузаў на калёсах; вазак.

2. Тое, што і вознік (у 1 знач.).

|| прым. возчыцкі, ✂.