вознік, ✂, м.

  1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі, рамізнік, фурман.

  2. Той, хто займаецца возніцтвам.

|| прым. возніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)