воблака назоўнік | жаночы род

  1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.

    • Кучавыя воблакі.

  2. пераноснае значэнне, чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.

    • В. пылу.

|| памяншальная форма: воблачка і аблачынка.

|| прыметнік: воблачны.

  • В. слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)