воблака, ✂, ж.

  1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.

    • Кучавыя воблакі.

  2. перан., чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.

    • В. пылу.

|| памянш. воблачка, ✂ і аблачынка, ✂.

|| прым. воблачны, ✂.

  • В. слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)