Verbum

каляска, ✂, ж.

1. Чатырохколавы экіпаж на рысорах з адкідным верхам.

2. Маленькая ручная павозка, звычайна крытая, для катання дзяцей.

   • Дзіцячая к.

3. Невялікая павозка спецыяльнага прызначэння.

   • Матацыкл з каляскай.

|| прым. калясачны, ✂.

каляя, ✂, ж.

1. Чыгуначны пуць з дзвюх паралельных рэек.

   • Шырокая к.

2. Тое, што і каляіна (у 1 знач.).

кам...​¹

Першая частка складаных слоў са знач. камуністычны, напр. кампартыя, камфракцыя, камячэйка.

кам...​²

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. камандны, напр. камсастаў;

2. камандзір, напр. кампалка, камроты, камузвода.

каманда, ✂, ж.

1. Кароткі вусны загад па ўстаноўленай форме.

   • Раздалася к. «Адбой».
   • Як па камандзе (разам, дружна).

2. Камандаванне якой-н. воінскай часцю.

   • Атрад пад чыёй-н. камандай.

3. Атрад, вайсковае падраздзяленне, а таксама часова выдзеленая вайсковая часць спецыяльнага прызначэння.

   • Сапёрная к.
   • Пажарная к.

4. Асабовы састаў, экіпаж судна.

   • К. з 20 чалавек.

5. Спартыўны калектыў.

   • Футбольная к.

◊

• Далажыць па камандзе — у ваенных: далажыць непасрэднаму начальніку.

|| прым. камандны, ✂.

камандаванне, ✂, н.

1. гл. камандаваць.

2. зб. Асобы, якія стаяць на чале войска, вайсковых падраздзяленняў.

   • Вярхоўнае к.
   • К. дывізіі.

камандаваць, ✂; незак.

1. Вымаўляць словы каманды, задаваць каму-н. каманду.

2. Быць камандзірам.

   • К. палком.
   • К. парадам (войскамі на парадзе).

3. перан., кім-чым, над кім-чым і без дапаўнення. Загадваць, аддаваць распараджэнні (разм.).

   • Ніхто не любіць, каб ім камандавалі.

|| зак. скамандаваць, ✂ і закамандаваць, ✂.

|| наз. камандаванне, ✂.

камандзір, ✂, м.

Начальнік вайсковай часці, падраздзялення, ваеннага судна.

• К. палка.
• К. крэйсера.
• Развялося тут камандзіраў! (перан. пра таго, хто любіць камандаваць, аддаваць загады; разм.).

|| прым. камандзірскі, ✂.

камандзіраваць, ✂; зак. і незак.

Адправіць (адпраўляць) куды-н. са службовым даручэннем.

• К. на з’езд пісьменнікаў.

|| наз. камандзіроўка, ✂ і камандзіраванне, ✂.

камандзіроўка, ✂, ж.

1. гл. камандзіраваць.

2. Службовае заданне, звязанае з паездкай куды-н.

   • Атрымаць камандзіроўку.

3. Паездка для выканання такога задання.

   • Паехаць у камандзіроўку.

4. Пасведчанне аб такім заданні (разм.).

   • Выпісаць камандзіроўку.

|| прым. камандзіровачны, ✂.

• Атрымаць камандзіровачныя (наз. грошы на расходы па камандзіроўцы).