Verbum

татары, ✂, м.

1. Народ, які складае асноўнае насельніцтва Татарыі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі, а таксама насяляе асобныя вобласці ў Паволжы, Сібіры і некаторых іншых месцах.

2. Назва розных плямён, утварыўшых дзяржаву Залатой Арды, аб’яднаных у 13—15 стст.

|| ж. татарка, ✂.

|| прым. татарскі, ✂.

татуіраваць, ✂; зак. і незак.

Накалоць (наколваць) асобай фарбай узоры на целе.

|| зак. вытатуіраваць, ✂.

|| звар. татуіравацца, ✂.

|| наз. татуіроўка, ✂.

|| прым. татуіровачны, ✂.

татуіроўка, ✂, ж.

1. гл. татуіраваць.

2. Вытатуіраваныя на целе ўзоры.

   • Т. на спіне.

таты, ✂, м.

Народ, які жыве ў прыкаспійскай частцы Азербайджана і на поўдні Дагестана.

|| ж. татка, ✂.

|| прым. тацкі, ✂.

• Тацкая мова (іранскай групы індаеўрапейскай сям’і моў).

татэм, ✂, м.

У дакласавым грамадстве: абогатвораная жывёла (іншы раз з’ява прыроды, расліна, прадмет), што лічыцца родапачынальнікам племені.

|| прым. татэмны, ✂.

татэмізм, ✂, м.

Першабытны культ татэмаў.

|| прым. татэмістычны, ✂.

таўкатня, ✂, ж. (разм.).

Хаатычны рух, цісканіна ў натоўпе; мітусня, сумятня.

таўкач, ✂, м.

1. Кароткая прылада з патоўшчаным круглым канцом, якой таўкуць што-н.

   • Жанчыны таўклі таўкачамі крупы на куццю.

2. перан. Пра някемлівага чалавека, які таўчэцца, перашкаджаючы працаваць (разм. зневаж.).

таўкучка, ✂, ж. (разм.).

Бойкае месца, базар, дзе прадаюць розныя рэчы з рук.

таўраваць, ✂; незак. (спец.).

Ставіць, выпальваць таўро.

• Т. жывёлу.

|| зак. затаўраваць, ✂.