Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
авклоруы

утрыраваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Падаць (-даваць) у перабольшаным выглядзе, сказіць (-ажаць) залішнім падкрэсліваннем якіх-н. бакоў, рыс у чым-н.

  • Факт праўдзівы, але ўтрыраваны.

|| наз. утрыраванне, ✂ і утрыроўка, ✂.

утрэсці, ✂; зак.

  1. Трасучы, паменшыць аб’ём чаго-н. (сыпкага).

    • У. муку ў мяшку.

  2. перан. Уладзіць, узгадніць што-н. (разм.).

    • У. пытанне.

|| незак. утрасаць, ✂ і утрэсваць, ✂.

|| наз. утрасанне, ✂ і утрэсванне, ✂.

утрэсціся, ✂; зак.

  1. Паменшыцца ў аб’ёме ад трасення (пра сыпкае).

    • Крупы ў торбе ўтрэсліся.

  2. перан. Тое, што і уладзіцца ( у 1 знач.; разм.).

    • Не перажывай, усё ўтрасецца.

|| незак. утрасацца, ✂ і утрэсвацца, ✂.

|| наз. утрасанне, ✂ і утрэсванне, ✂.