Verbum

страказа, ✂, ж.

1. Перапончатакрылае насякомае з доўгім брушкам і дзвюма парамі празрыстых сеткавых крылаў.

2. перан. Жывая, вясёлая, непаседлівая дзяўчынка (разм.).

|| прым. страказіны, ✂.

стракатаць, ✂; незак.

Утвараць строкат.

|| наз. стракатанне, ✂.

стракатня, ✂, ж. (разм.).

Тое, што строкат.

стракаты, ✂.

1. Такі, паверхня якога пакрыта палоскамі, плямамі розных колераў; рознакаляровы.

   • Стракатая тканіна.
   • С. дыван.

2. перан. Які вылучаецца неаднароднасцю, разнастайны, з розных элементаў.

   • С. склад насельніцтва.

3. Плямісты, разнашэрсны (пра масць жывёл); рознага апярэння (пра птушак).

   • С. дзяцел.
   • С. конь.

|| наз. стракатасць, ✂.

стракацець, ✂ і стракаціцца, ✂, незак.

1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

   • Удалечыні стракацее асенні лес.

2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

   • Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

3. Станавіцца стракатым.

   • Вуліца стракацела сцягамі.

стракаціць, ✂; незак.

Надаваць стракаты выгляд.

• С. сцены ўзорамі.

страла, ✂, ж.

1. Тонкі стрыжань з завостраным канцом для стральбы з лука.

   • Як с. (вельмі хутка).
   • Стралой памчацца на вуліцу (імкліва).
   • Стралой бяжыць дарога (прама).

2. Рухомая частка пад’ёмнага крана, а таксама спецыяльнага прыстасавання для пад’ёму грузаў (спец.).

   • Экскаватарная с.

3. Назвы розных вузкіх і доўгіх дэталей і частак у механізмах, прыладах (спец.).

|| прым. стралавы, ✂.

стралец, ✂, м.

1. У рускай дзяржаве 16—18 стст.: ваеннаслужачы асобага пастаяннага войска.

2. Тое, што і стралок (у 1 знач.; разм.).

|| прым. стралецкі, ✂.

• С. бунт.

стралковы, ✂.

Які мае адносіны да стральбы з агнястрэльнай зброі.

• Стралковая падрыхтоўка.
• С. полк (пяхотны).

стралок, ✂, м.

1. Чалавек, які ўмее страляць.

   • Меткі с.

2. Ваеннаслужачы стралковых або мотастралковых войск.

3. Ваеннаслужачы, які вядзе агонь з танка або самалёта.

   • С.-радыст.

4. Служачы ваенізаванай аховы.