стракацець (стракаціцца) дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

    • Удалечыні стракацее асенні лес.

  2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

    • Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

  3. Станавіцца стракатым.

    • Вуліца стракацела сцягамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)