Verbum

стог, ✂, м.

Вялікая капа сена, саломы, высокая і акруглая.

|| памянш. стажок, ✂.

|| прым. стагавы, ✂.

стогадовы, ✂.

1. гл. стагоддзе.

2. Узростам у сто гадоў; які існуе сто гадоў.

   • С. дуб.

стогн, ✂, м.

Жаласны енк, выкліканы болем або вялікім горам.

• Стогны хворых.
• С. стаіць у лесе (бесперастанку стогнуць сосны; а таксама перан. пра працяглы гук, шум, гул ад чаго-н.).

стоік, ✂, м.

1. Паслядоўнік стаіцызму.

2. перан. Той, хто стаічна пераносіць усе жыццёвыя выпрабаванні, цяжкасці.

стойбішча, ✂, н.

1. Часовае паселішча качэўнікаў.

2. Месца адпачынку жывёлы на пашы.

|| прым. стойбішчавы, ✂.

стойка​¹, ✂, ж.

1. У гімнастыцы і ў страі: пастава цела чалавека, пры якой рукі апушчаны, корпус нерухомы і прамы, ногі выпрастаны і пяткі пастаўлены разам.

2. У гімнастыцы: пастава цела галавой уніз, пры якой апорай з’яўляюцца выцягнутыя рукі або галава, а ногі вертыкальна падняты ўверх.

   • С. на руках.

3. Нерухомая поза паляўнічага сабакі, калі ён напаткаў дзічыну.

стойка​², ✂, ж.

1. Падпорка, брус, якія служаць апорай для чаго-н. у механізме, збудаванні.

2. Прылавак, дзе прадаецца віно, закуска.

   • Буфетная с.

3. Прыстасаванне ў выглядзе табурэткі з прарэзанай у верхняй дошцы круглай дзіркай, у якую ставяць дзіця, каб прывучыць яго стаяць на нагах.

4. Стаячы каўнерык у выглядзе палоскі, якая цесна аблягае шыю.

|| прым. стоечны, ✂.

стойкі, ✂.

1. Які не слабее; трывалы, устойлівы.

   • Стойкія пароды.
   • С. водар.

2. перан. Які цвёрда прытрымліваецца якіх-н. поглядаў, думак і пад.; паслядоўны.

   • Стойка (прысл.) трымацца.
   • С. характар.

|| наз. стойкасць, ✂.

стойла, ✂, н.

1. Адгароджанае месца ў хляве для каня або для каровы.

2. Тое, што і стойбішча (у 2 знач.).

|| прым. стойлавы, ✂.

стойма, прысл. (разм.).

У стаячым становішчы.

• Паставіць бервяно с.