стойка1 назоўнік | жаночы род
-
У гімнастыцы і ў страі: пастава цела чалавека, пры якой рукі апушчаны, корпус нерухомы і прамы, ногі выпрастаны і пяткі пастаўлены разам.
-
У гімнастыцы: пастава цела галавой уніз, пры якой апорай з’яўляюцца выцягнутыя рукі або галава, а ногі вертыкальна падняты ўверх.
- С. на руках.
-
Нерухомая поза паляўнічага сабакі, калі ён напаткаў дзічыну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)