стогн, ✂, м.

Жаласны енк, выкліканы болем або вялікім горам.

  • Стогны хворых.
  • С. стаіць у лесе (бесперастанку стогнуць сосны; а таксама перан. пра працяглы гук, шум, гул ад чаго-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)