Verbum

распаліць, ✂; зак.

1. Прымусіць гарэць.

   • Р. вогнішча.

2. Моцна нагрэць агнём дачырвана.

   • Р. жалеза.

3. перан. Выклікаць узбуджэнне.

   • Р. гнеў.

4. перан. Развязаць, распачаць (барацьбу, вайну).

   • Р. пажар вайны.

|| незак. распальваць, ✂.

|| наз. распальванне, ✂.

распанелы, ✂ (разм.).

Які распанеў.

• Р. хлопец.

распанець, ✂; зак. (разм.).

Ператварыцца ў пана, набыць панскія звычкі.

• Ну ты ўжо зусім распанеў.

распарадак, ✂, м.

Устаноўлены парадак у якой-н. справе.

• Р. дня.
• Правілы ўнутранага распарадку.

распараджацца, ✂; незак.

1. гл. распарадзіцца.

2. Кіраваць, ведаць кім-, чым-н.

   • У доме ўсім распараджаецца бацька.

3. Весці сябе як гаспадар; камандаваць.

   • Р. ў чужой хаце.

распараджэнне, ✂, н.

1. гл. распарадзіцца.

2. Загад, пастанова.

   • Аддаць р.

◊

• У распараджэнне каго-чаго або чыё — пад чыё-н. начальства, кіраўніцтва.

• Камандзіраваць каго-н. у распараджэнне раёна.

распарадзіцца, ✂; зак.

1. Аддаць загад; загадаць.

   • Р. наконт адпраўкі экспедыцыі.

2. Паклапаціцца аб выкананні чаго-н. належным чынам.

   • Р. па-гаспадарску грашыма.

|| незак. распараджацца, ✂.

|| наз. распараджэнне, ✂.

распарадлівы, ✂.

Які ўмее добра кіраваць, распараджацца чым-н.

• Р. начальнік.

|| наз. распарадлівасць, ✂.

распарадчык, ✂, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй.

• Р. крэдытаў.

|| ж. распарадчыца, ✂.

|| прым. распарадчыцкі, ✂.

распарыцца, ✂; зак.

1. Размякчыцца, размякнуць пад дзеяннем пары, гарачай вады.

   • Рэпа добра распарылася.

2. Разагрэцца да поту (разм.).

   • Р. ў лазні.

|| незак. распарвацца, ✂.