распарадчык, ✂, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй.

  • Р. крэдытаў.

|| ж. распарадчыца, ✂.

|| прым. распарадчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)