Verbum

я́ва, -ы, ж.

Тое, што сапраўды існуе або існавала; рэальнасць, рэчаіснасць, а не сон ці мара.

Мара стала явай.

я́вар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Дрэва сямейства кляновых; белы клён.

Высокі я.

2. -у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. я́варавы, -ая, -ае.

я́вачны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да яўкі (у 1 знач.).

Явачныя дні.

2. Які мае адносіны да яўкі (у 2 знач.).

Явачная кватэра.

◊

Явачным парадкам — без папярэдняй згоды, дазволу.

Усяліцца ў дом явачным парадкам.

яві́цца, яўлю́ся, я́вішся, я́віцца; зак. (разм.).

Прыйсці куды-н., з’явіцца дзе-н.

Я. ў суд.

|| незак. яўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. я́ўка, -і, ДМ я́ўцы, ж.