Verbum

эмфа́за, -ы, ж. (спец.).

1. У літаратуры: узмацненне эмацыянальнай выразнасці мовы, якое дасягаецца зменай інтанацыі і выкарыстаннем парадку слоў і розных рытарычных фігур.

2. У лінгвістыцы: спосаб артыкуляцыі, які стварае напружанасць у гучанні некаторых зычных гукаў.

|| прым. эмфаты́чны, -ая, -ае.

Э. націск.

эмфізе́ма, -ы, ж. (спец.).

Хваробатворнае скапленне паветра ў якіх-н. органах, тканках.

Э. лёгкіх.

Тканкавая э.

|| прым. эмфіземато́зны, -ая, -ае.