Verbum

эвакапу́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Эвакуацыйны пункт.

Э. для раненых.

эвакашпіта́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Эвакуацыйны шпіталь.

эвакуа́тар, -а, м.

1. Той, хто займаецца эвакуацыяй каго-, чаго-н.

2. Грузавы аўтамабіль, які эвакуіруе транспарт.

эвакуа́цыя, -і, ж.

Арганізаваны вываз людзей, устаноў, прамысловых аб’ектаў і пад. з небяспечных мясцовасцей, якім пагражаюць ваенныя дзеянні або стыхійнае бедства.

|| прым. эвакуацы́йны, -ая, -ае.

эвакуі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што.

Правесці (праводзіць) эвакуацыю каго-, чаго-н.

Э. супрацоўнікаў.

Дадому вярталіся эвакуіраваныя (наз.).

|| звар. эвакуі́равацца, -руюся, -руешся, -руецца; -руйся.

эвалю́цыя, -і, ж.

Працэс павольнага паступовага змянення каго-, чаго-н. ад аднаго стану да другога, у тым ліку працэс бесперапыннага колькаснага змянення каго-, чаго-н., які прыводзіць да якаснага змянення.

|| прым. эвалюцы́йны, -ая, -ае.

Эвалюцыйнае развіццё.

○

Эвалюцыйнае вучэнне — тэорыя аб паходжанні і развіцці жыцця.

эвалюцыяні́зм, -у, м. (кніжн.).

Вучэнне аб эвалюцыйным развіцці жыцця.

|| прым. эвалюцыяністы́чны, -ая, -ае і эвалюцыяні́сцкі, -ая, -ае.

эвалюцыяні́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй і эвалюцыянава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; зак. і незак. (кніжн.).

Развіцца (развівацца) эвалюцыйным шляхам, зазнаць (зазнаваць) эвалюцыю.

|| наз. эвалюцыяні́раванне і эвалюцыянава́нне, -я, н.

эвалюцыяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік эвалюцыянізму.

|| ж. эвалюцыяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эвалюцыяні́сцкі, -ая, -ае.

эве́нкі, -аў, адз. эве́нк, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. эвенкі́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -кі́ек.

|| прым. эвенкі́йскі, -ая, -ае.