Verbum

эфе́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Уражанне, зробленае кім-, чым-н. на каго-н.

Яго словы мелі незвычайны э.

2. Вынік якіх-н. дзеянняў, якой-н. дзейнасці.

Э. ад прымянення новай апаратуры.

Э. лячэння.

3. Сродак, пры дапамозе якога ствараюцца пэўныя ўражанні.

Эфекты дажджу ў тэатры.

эфе́ктны, -ая, -ае.

Які стварае эфект (у 1 знач.), прыцягвае ўвагу.

Э. гарнітур.

|| ж. эфе́ктнасць, -і, ж.

эфекты́ўны, -ая, -ае.

Які дае эфект (у 2 знач.); дзейсны, выніковы.

Э. спосаб гаспадарання.

|| наз. эфекты́ўнасць, -і, ж.

эфеме́рны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Часовы, недаўгавечны.

Эфемерныя радасці.

2. Нерэальны, уяўны.

Эфемерная задума.

|| наз. эфеме́рнасць, -і, ж.

эфе́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ручка халоднай зброі (шаблі, шпагі і пад.).

|| прым. эфе́сны, -ая, -ае.

эфіо́пы, -аў, адз. эфіо́п, -а, м.

Агульная назва насельніцтва Эфіопіі.

|| ж. эфіо́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

|| прым. эфіо́пскі, -ая, -ае.

эфі́р, -у, м.

1. мн. -ы, -аў. Арганічнае злучэнне, якое ўтрымлівае кісларод (спец.).

Простыя эфіры.

2. Асобае суцэльнае асяроддзе, што, паводле старых тэорый фізікі, запаўняе сусветную прастору (уст.).

3. Прастора як распаўсюджвальнік радыёхваль.

У эфіры гучыць музыка.

4. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — самы верхні, чысты і празрысты слой паветра, месцазнаходжанне багоў.

|| прым. эфі́рны, -ая, -ае.

Э. час.

эфірано́с, -у, м.

Эфіраносная расліна.

эфірано́сны, -ая, -ае.

Які ўтрымлівае эфірны алей.

Эфіраносныя расліны.

|| наз. эфірано́снасць, -і, ж.

эфі́рны, -ая, -ае.

1. гл. эфір.

2. перан. Бесцялесны, незямны (кніжн., іран.).

Эфірнае стварэнне.

|| наз. эфі́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).