хаза́ры, -аў, адз. хаза́р, -а, м.
Цюркамоўны вандроўны народ, які ўтварыў у 7—10 стст. дзяржаву з тэрыторыяй ад ніжняй Волгі да Каўказа і Паўночнага Прычарнамор’я.
|| ж. хаза́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. хаза́рскі, -ая, -ае.