Verbum

хці́васць, -і, ж.

1. Празмернае імкненне задаволіць якое-н. жаданне.

Х. да яды.

2. Скупасць, сквапнасць, карыслівасць.

хці́вец, хці́ўца, мн. хці́ўцы, хці́ўцаў, м.

Той, каму ўласціва хцівасць, хцівы чалавек.

|| ж. хці́віца, -ы, мн. -ы, -ві́ц.

хці́вы, -ая, -ае.

1. Нястрымны ў імкненні задаволіць якое-н. жаданне, падкі да чаго-н.

Х. на грошы.

Х. на чужое дабро.

2. Які выражае хцівасць.

Х. погляд.

3. Скупы, карыслівы.

Хцівая пагоня за багаццем.