Verbum

хваёвы, -ая, -ае.

1. гл. хвоя.

2. у знач. наз. хваёвыя, -ых. Сямейства голанасенных дрэў і кустоў, пераважна вечназялёных.

хваі́на, -ы, мн. -ы, хваі́н, ж.

Тое, што і хвоя (у 1 знач.); адно дрэва хвоі.

хвала́, -ы́, ж.

1. Пахвала, адабрэнне, усхваленне.

Х. пра выдатную ткачыху разышлася па краіне.

2. у знач. вык. Воклік захаплення, удзячнасці, прызнання каму-, чаму-н.

Х. працаўнікам палёў.

3. Агульнапрынятая думка пра каго-н., рэпутацыя (разм.).

хвале... (а таксама хваля...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. хваля (у 1 і 2 знач.), напр.: хвалепадобны, хвалеўтваральнік.

хвале́бны, -ая, -ае.

У якім ёсць пахвала.

Хвалебная рэцэнзія.

Х. водзыў.

|| наз. хвале́бнасць, -і, ж.

хва́лісты, -ая, -ае.

Падобны на хвалі, на паверхню вады, пакрытую хвалямі.

|| наз. хва́лістасць, -і, ж.

хвалі́цца, хвалю́ся, хва́лішся, хва́ліцца; незак.

Расхвальваць свае поспехі, заслугі; з пахвальбой расказваць пра свае ўчынкі, дасягненні і пад.

Ён любіць х.

Х. поспехамі.

|| зак. пахвалі́цца, пахвалю́ся, пахва́лішся, пахва́ліцца.

хвалі́ць, хвалю́, хва́ліш, хва́ліць; хва́лены; незак., каго-што.

Выказваць адабрэнне, пахвалу каму-, чаму-н. за што-н.

Х. вучня за выдатныя поспехі.

|| зак. пахвалі́ць, пахвалю́, пахва́ліш, пахва́ліць; пахва́лены.

|| наз. хвале́нне, -я, н.

хвальба́, -ы́, ж.

1. Празмернае расхвальванне сваіх вартасцей, заслуг, учынкаў, часта перабольшаных.

2. Адабрэнне, пахвала каму-н.

хвалько́, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.; нескл., ж.

Той, хто любіць хваліцца.