Verbum

хударля́вы, -ая, -ае.

Сухарлявы, крыху худы.

Х. чалавек.

Х. твар.

|| наз. хударля́васць, -і, ж.

худасо́чны, -ая, -ае.

1. Схуднелы, змарнелы.

Худасочная жанчына.

2. Пра расліны: слабы, кволы.

Худасочная бярозка.

|| наз. худасо́чнасць, -і, ж.

худзе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца худым, худзейшым.

Здавалася, што ён з кожным днём усё больш худзее.

|| зак. пахудзе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

|| наз. пахудзе́нне, -я, н.

худзі́зна, -ы, ж.

1. Знешні выгляд худога¹ чалавека.

У вочы кінулася яго незвычайная х.

2. Пра худога чалавека або жывёлу (разм.).

худне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Тое, што і худзець.

|| зак. схудне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

|| наз. схудне́нне, -я, н.

худо́ба, -ы, ж., зб. (разм.).

Свойская жывёла.

Чым жа будзем карміць худобу?

худо́біна, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж. (разм.).

Пра адну буйную свойскую жывёлу.

худы́¹, -а́я, -о́е.

3 тонкім, хударлявым целам.

Х. чалавек.

Худыя рукі.

|| памянш.-ласк. худзе́нькі, -ая, -ае.

худы́², -а́я, -о́е (разм.).

1. Дрэнны.

Худая зямля.

2. Дзіравы, стары.

Х. мяшок.

ху́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго-што, у што і без дап.

Выпускаць ротам струмень паветра, каб сагрэць, прыцішыць боль і пад.

Х. на рукі.

|| аднакр. ху́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| зак. паху́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ху́канне, -я, н.