Verbum

мудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак. (разм.).

1. над чым і без дап. Рабіць што-н. складанае, незвычайнае.

2. Залішне ўскладняць якую-н. справу.

|| зак. намудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й і змудрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й.

|| наз. мудрава́нне, -я, н.

мудраге́лісты, -ая, -ае (разм.).

1. Цяжкі для разумення, выканання; складаны.

Мудрагелістае пытанне.

2. Замыславаты, вычварны.

М. ўзор.

|| наз. мудраге́лістасць, -і, ж.

мудраге́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., над чым і без дап. (разм.).

Тое, што і мудраваць.

|| зак. змудраге́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| наз. мудраге́льства, -а, н.

му́драсць, -і, ж.

1. гл. мудры.

2. Глыбокі розум, заснаваны на жыццёвым вопыце.

Народная м.

○

Зуб мудрасці — трэці вялікі карэнны зуб, які вырастае пасля дваццаці гадоў.

му́дры, -ая, -ае.

1. Надзелены вялікім розумам, вельмі разумны.

М. палкаводзец.

2. Заснаваны на глыбокім вопыце, веданні чаго-н.

Мудрая палітыка.

|| наз. му́драсць, -і, ж.

мудры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; незак. (разм.).

Тое, што і мудраваць.

мудрэ́ц, -раца́, мн. -рацы́, -рацо́ў, м.

Мудры, разумны чалавек.