Verbum

лук, -а, мн. -і, -аў, м.

Ручная зброя ў выглядзе гібкай дугі, сцягнутай цецівой, для пуску стрэл.

Спаборніцтвы па стральбе з лука.

|| прым. лу́чны, -ая, -ае.

Лучнае поле (для стральбы з лука).

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

лукаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Тое, што і лука (у 1 знач.).

лукамо́р’е, -я, н.

Старая народная назва марскога заліва, бухты.

луку́лаўскі, -ая, -ае.

У выразе: луку́лаўскі абед (кніжн.) — багаты пачастунак, пір.