від¹, -у, М аб відзе, на віду́, м.
1. Тое, што адкрываецца перад вачамі, перспектыва, а таксама адлюстраванне яе.
В. на мора.
Альбом з відамі Каўказа.
2. Тое, што і выгляд (у 1 знач.).
Спалоханы в. твару.
Стрэльба страціла ўжо былы колер і в.
3. мн., перан. Меркаванні; намер.
Віды на ўраджай.
Віды на будучае.
◊
Паставіць на від каму — зрабіць папераджальную заўвагу, вымову.
|| прым. відавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Відавыя паштоўкі.
від², -у, М аб відзе, мн. віды, -аў, м.
1. Падраздзяленне ў сістэматызацыі, якое ўваходзіць у састаў вышэйшага раздзела — роду.
В. раслін.
2. Разнавіднасць, тып.
В. паліва.
|| прым. відавы́, -а́я, -о́е.
відаво́чна.
1. пабочн. сл. Напэўна, відаць, мабыць.
Ён, в., да нас сёння не прыедзе.
2. прысл. Яўна, прыметна; адкрыта.
Яны робяць усё в.
3. безас., у знач. вык. Ясна, бясспрэчна.
Было в., што чалавеку не хапае вопыту ў гэтай справе.
відаво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Сведка якога-н. здарэння, падзеі.
|| ж. відаво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
відаво́чны, -ая, -ае.
1. Яўны, прыметны.
Відавочная мана.
2. Бясспрэчны.
В. факт.
|| наз. відаво́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
відазмяне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. гл. відазмяніць.
2. Разнавіднасць чаго-н.
відазмяні́цца, -змяню́ся, -зме́нішся, -зме́ніцца; зак.
Набыць або страціць якія-н. прыватныя асаблівасці, прыметы.
|| незак. відазмяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
відазмяні́ць, -змяню́, -зме́ніш, -зме́ніць; -зме́нены; зак., што.
Унесці якія-н. змены, часткова змяніць.
В. план.
|| незак. відазмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. відазмяне́нне, -я, н.
відары́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Прадмет, знак, сімвал і пад., якія ўвасабляюць пэўную ідэю.
В. герба на сцягу.
В. чайніка на шыльдзе.