відаво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сведка якога-н. здарэння, падзеі.

|| ж. відаво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)