Verbum

вібра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка прыбора, апарата, у якіх могуць узбуджацца рытмічныя ваганні.

|| прым. вібра́тарны, -ая, -ае.

вібра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

1. Вагальны рух пругкага цела; дрыжанне.

2. Ваганне вышыні току якога-н. гуку.

|| прым. вібрацы́йны, -ая, -ае.

вібры́раваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -руе; незак. (кніжн.).

Знаходзіцца ў стане вібрацыі.

Станок вібрыруе.

Голас вібрыруе (перан.).