Verbum

шы́йны гл. шыя.

шык, -у, м.

1. Паказная раскоша, форс, элегантнасць.

Апранацца з шыкам.

Прайсці з шыкам (з жаданнем зрабіць уражанне на людзей).

2. у знач. вык. Задавальняе ў вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым (разм.).

Уборы — ш.

шыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., чым і без дап. (разм.).

Праяўляць у чым-н. шык.

|| аднакр. шыкану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шыкава́нне, -я, н.

шыка́рны, -ая, -ае.

Раскошны па знешнасці, убранстве.

Шыкарнае ўбранне.

Шыкарна (прысл.) апранацца.

|| наз. шыка́рнасць, -і, ж.

шы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. на каго (што). Вымаўляць гук «ш-ш!», стараючыся супакоіць каго-н.

Што ты на мяне шыкаеш, не даеш слова сказаць.

2. Гукамі «ш-ш!», шумам выражаць незадавальненне.

Ш. пасрэднаму дакладчыку.

|| зак. ашы́каць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

|| аднакр. шы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 знач.).

|| наз. шы́канне, -я, н.

шыко́ўны, -ая, -ае.

Тое, што і шыкарны.

|| наз. шыко́ўнасць, -і, ж.

шы́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Інструмент для праколвання адтулін у выглядзе завостранага стрыжня з дзяржаннем.

Ш. ў мяшку не схаваеш (прыказка).

|| памянш. шы́льца, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

|| прым. шы́льны, -ая, -ае (спец.).

шылахво́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзікая качка з двума доўгімі пёрамі ў хвасце.

шы́лінг, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Англійская манета, роўная 1/20 фунта стэрлінгаў (у старой грашовай сістэме).

2. Грашовая адзінка ў некаторых краінах.

шы́льда, -ы, М -дзе, мн. -ы, -аў, ж.

1. Дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства і пад., вывеска.

2. перан. Пра знешні, паказны бок паводзін, дзейнасці, спосабу жыцця і пад. (разм.).

Гэта толькі ш., на самай справе ён не такі чалавек.

|| прым. шы́льдавы, -ая, -ае.