Verbum

фарсі́сты, -ая, -ае (разм.).

Які любіць фарсіць; франтаваты, модны.

Ф. хлопец.

Фарсістае адзенне.

|| прым. фарсі́стасць, -і, ж.

фарсі́ць, -ршу́, -сі́ш, -сі́ць; -сі́м, -сіце́, -ся́ць; незак. (разм.).

Франціць, важнічаць, выстаўляючы што-н. напаказ.

Ф. гадзіннікам.

фарсу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць фарсіць.

|| ж. фарсу́ха, -і, ДМ -су́се, мн. -і, -су́х.

фарсу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Прыбор для распыльвання якіх-н. вадкасцей або парашкападобнага паліва ў топках паравых катлоў, цыліндрах рухавікоў і пад.

Ф. паравоза.

фарту́на, -ы, ж.

Лёс, удача, шчаслівы выпадак.

Ф. мне спадарожнічае.

фарту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Прадмет адзення пэўнага крою, які надзяваюць спераду на вопратку, каб засцерагчы яе ад забруджвання.

2. Чахол, рознага роду покрыва для машын, тэхнічных прыстасаванняў і пад. (спец.).

|| памянш. фартушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. фартухо́вы, -ая, -ае.

фарты́сіма, прысл. (спец.).

Яшчэ мацней і больш гучна, чым фортэ.

Іграць ф.

фартыфіка́цыя, -і, ж.

1. Навука аб умацаванні вайсковых пазіцый і спосабах абароны ад сродкаў паражэння.

2. Узвядзенне ваенна-інжынерных збудаванняў, а таксама самі такія збудаванні.

Палявая ф.

|| прым. фартыфікацы́йны, -ая, -ае.

фартэпія́на, нескл., н.

Клавішны струнны музычны інструмент (раяль ці піяніна).

Іграць на ф.

|| прым. фартэпія́нны, -ая, -ае.

фарфо́р, -у, м.

1. Мінеральная маса з высакаякасных гатункаў белай гліны.

Кубачкі з фарфору.

2. зб. Вырабы, посуд з такой масы.

Выстава фарфору 19 ст.

|| прым. фарфо́равы, -ая, -ае.