Verbum

пы́ха, -і, ДМ пы́се, ж.

Фанабэрыстасць, ганарыстасць.

Збіць пыху з каго-н.

пы́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Утвараць гукі, выпускаючы пару, газ.

Пыхкае паравоз.

2. Выпускаць час ад часу дым (пры курэнні).

П. люлькай.

|| аднакр. пы́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.

|| наз. пы́хканне, -я, н.

пыхлі́вы, -ая, -ае.

Фанабэрысты, празмерна ганарысты.

П. чалавек.

Пыхлівая пастава.

|| наз. пыхлі́васць, -і, ж.

пы́цель, пы́тля і пы́тлю, мн. пы́тлі, пы́тляў, м.

1. пы́тля. Вальцовы млын для пытлявання.

2. пы́тлю. Пытляваная мука.

◊

Даць (задаць) пытлю каму (разм.) — даць наганяй, аб’явіць вымову.

|| прым. пы́цельны, -ая, -ае.

пы́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Круглая пульхная булка.

Мядовыя пышкі.

|| прым. пы́шачны, -ая, -ае.

пы́шны, -ая, -ае.

1. Лёгкі, нібы ўзбіты.

Пышныя валасы.

2. Раскошны, багаты.

П. ўбор.

П. прыём.

|| наз. пы́шнасць, -і, ж.

пы́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак.

Празмерна ганарыцца, задавацца.

Няма чаго п.