Verbum

счэ́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рабочы, які счэплівае вагоны.

|| ж. счэ́пшчыца, -ы, мн. -ы, -шчыц.

счэ́рчваць гл. счарціць.

счэ́сванне¹ гл. счасаць¹.

счэ́сванне² гл. счасаць².

счэ́свацца¹ гл. счасацца¹.

счэ́свацца² гл. счасацца².

счэ́сваць¹ гл. счасаць¹.

счэ́сваць² гл. счасаць².

сша́ркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Пашкодзіць шарканнем.

С. падлогу.

сшаткава́ць гл. шаткаваць.