Verbum

счарсцве́ць гл. чарсцвець.

счарці́ць, счарчу́, счэ́рціш, счэ́рціць; счэ́рчаны; зак., што.

1. Скапіраваць чарцёж, план і пад.

С. схему.

2. Чэрцячы, зрасходаваць (разм.).

С. усе лісты паперы.

|| незак. счэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

счаса́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., счэ́шацца; зак.

1. Счысціцца, зняцца пры часанні.

Счасалася два кілаграмы пуху.

2. Быць счасаным (гл. счасаць¹ у 2 знач.).

Уся воўна счасалася.

счаса́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., счэ́шацца; зак.

1. Стаць счасаным (пра верхні слой дрэва і пад.).

Кара бярозы добра счасалася.

2. Стаць стаптаным (пра абцасы і пад.).

Абцасы счасаліся.

|| незак. счэ́свацца, -аецца.

счаса́ць¹, счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Зняць часаннем, вычасаць.

С. пух з труса.

2. Апрацаваць, ачысціць часаннем (лён, шэрсць і пад.).

С. воўну.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

счаса́ць², счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Часаннем зняць верхні слой чаго-н.

С. кару з дрэва.

2. Зрасходаваць пры часанні.

С. палена на трэскі.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

сча́хнуць, -ну, -неш, -не; счах, -хла; -ні; зак. (разм.).

1. Стаць чахлым, змарнець.

Расліны счахлі без вады.

2. Схуднець, зрабіцца хворым, слабым.

За адзін год счах чалавек.

счуць, счу́ю, счу́еш, счу́е; счу́ты; зак. (разм.).

1. каго-што і з дадан. Улавіць на слых якія-н. гукі, размову; пачуць.

С. крокі пад акном.

2. што. Атрымаць звесткі пра каго-, што-н., даведацца з якіх-н. крыніц.

Счуў я навіну пра сваіх родзічаў.

3. каго. Пра жывёл: учуць.

Кошка счула мыш і затаілася.

4. перан., што і з дадан. Інтуітыўна прадбачыць.

С. бяду.

счырване́ць гл. чырванець.

счы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Закрэсліць у многіх месцах; у беспарадку пакрэсліць.

С. увесь артыкул.