Verbum

сход, -а і -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. -у, гл. сысці.

2. -а. Месца спуску (разм.).

Вельмі стромы с.

Пашукаць сход з гары.

3. -а. Пасяджэнне членаў якой-н. арганізацыі для абмеркавання чаго-н. агульнага.

Рашэнне агульнага схода працоўнага калектыву.

4. -а. У складзе назваў некаторых выбарных устаноў, арганізацый.

Устаноўчы с.

Пастанова Заканадаўчага схода.

схо́дзіцца гл. сысціся.

схо́дзіць гл. сысці.

схо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Тое, што і сход (у 3 знач.; уст., цяпер неадабр.).

2. Збор людзей з якой-н. мэтай.

С. сяброў.

схо́дкі гл. сходы.

схо́дны, -ая, -ае (разм.).

Прымальны, надыходзячы, выгадны, недарагі.

Сходная цана на бульбу.

|| наз. схо́днасць, -і, ж.

схо́ды, -аў і схо́дкі, -дак.

Лесвіца, яе прыступкі.

Падняцца на пяты паверх па сходах.

схо́плівацца гл. схапіцца.

схо́пліваць гл. схапіць.

схоў, схо́ву, мн. схо́вы, схо́ваў, м.

1. Захоўванне чаго-н.

Палажыць грошы на с.

2. Месца, дзе можна схавацца ад каго-, чаго-н., а таксама якое-н. патаемнае месца, збудаванне для ўкрыцця каго-, чаго-н.

Знайсці с. у бярэзніку ад сонца.

На гарышчы быў с.

3. мн. (схо́вы, -аў). Сховішча, памяшканне для захоўвання чаго-н.

4. перан. Тое, што недаступна для іншых, што хаваецца ў душы, сэрцы.

Патаемныя сховы душы.