Verbum

сама́н, -у, м.

Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною, саломы або якіх-н. валакністых матэрыялаў.

|| прым. сама́нны, -ая, -ае.

саманабы́ты, -ая, -ае.

Не спадчынны, набыты асабіста, на свае сродкі.

саманаво́дны, -ая, -ае (спец.).

Які аўтаматычна наводзіцца на цэль.

Саманаводная ракета.

саманадзе́йны, -ая, -ае.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

С. чалавек.

С. адказ.

|| наз. саманадзе́йнасць, -і, ж.

самана́зва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Імя, якім які-н. народ называе сам сябе.

саманарыхто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Нарыхтоўка чаго-н. (паліва, сыравіны і пад.) самім спажыўцом, мясцовымі арганізацыямі.

самапава́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

Павага да самога сябе.

самападма́н, -у, м.

Абман самога сябе, унушэнне сабе таго, чаго няма ў сапраўднасці.

самапа́сам, прысл. (разм.).

Без нагляду; на свабодзе; самі сабой.

самапі́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж. (разм.).

Тое, што і аўтаручка.