Verbum

імігры́раваць і іміграва́ць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак.

Перасяліцца (перасяляцца) у якую-н. краіну на пастаяннае або часовае жыхарства.

І. за граніцу.

|| наз. імігра́цыя, -і, ж.; прым. іміграцы́йны, -ая, -ае.

і́мідж, -у, м.

Мэтанакіравана сфарміраваны вобраз (якой-н. асобы, з’явы, прадмета), які вылучае пэўныя важнейшыя характарыстыкі і аказвае эмацыянальна-псіхалагічнае ўздзеянне на каго-н.

Змяніць і. палітычнага дзеяча.

імітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Пераймаць каго-, што-н, падрабляць па-майстэрску, з дакладнасцю ўзнаўляць; прафесійна займацца імітацыяй.

І. галасы жывёл.

|| наз. іміта́цыя, -і, ж. і імітава́нне, -я, н.

іміта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той (тое), хто імітуе каго-, што-н.

І. гукаў птушак.

|| прым. іміта́тарскі, -ая, -ае.

І. талент.

іміта́цыя, -і, ж.

1. гл. імітаваць.

2. Падробка чаго-н. пад што-н., выкананая з матэрыялу-заменніка.

І. сцяны пад мармур.

3. Паўтарэнне музычнага матыву ў другім голасе на які-н. інтэрвал вышэй або ніжэй (спец.).

|| прым. імітацы́йны, -ая, -ае.

імклі́вы, -ая, -ае.

1. Вельмі хуткі, быстры ў руху, у развіцці; энергічны, жвавы.

І. бег.

І. час (перан.: пра хуткасць развіцця).

2. Які выражае парыў, імкненне да чаго-н.; палкі, гарачы.

Імклівая прамова.

|| наз. імклі́васць, -і, ж.

імкне́нне, -я, н.

1. гл. імкнуцца.

2. Настойлівая цяга, рашучая мэтанакіраванасць да чаго-н.; намеры, жаданні.

І. да запаветнай мэты.

І. да перамогі.

імкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.

1. Хутка рухацца, накіроўвацца куды-н.; старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.

Ручаі імкнуцца да ракі.

І. ў Парыж.

Усёй душой і. да сябра.

2. Настойліва дамагацца чаго-н., старацца дасягнуць чаго-н.

І. да свабоды.

І. да міру.

3. перан. Адчуваць цягу да каго-, чаго-н.

І. да авіятараў.

|| наз. імкне́нне, -я, н.

імпаза́нтны, -ая, -ае.

Здольны рабіць уражанне; паважны з выгляду, велічны.

І. выгляд.

Імпазантная фігура.

|| наз. імпаза́нтнасць, -і, ж.

імпанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак., каму-чаму.

Выклікаць павагу, давер, рабіць добрае ўражанне, падабацца; адпавядаць чыім-н. патрабаванням, густам, настроям.

І. сваім слухачам.

Старшыні імпанавала агульная ўвага прысутных.