Verbum

кінематаграфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па кінематаграфіі, работнік кіно.

|| ж. кінематаграфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кінематаграфі́сцкі, -ая, -ае.

кінематагра́фія, -і, ж.

1. Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі.

К.

Беларусі.

2. Галіна культуры і прамысловасці, якая займаецца выпускам і кінапракатам фільмаў.

|| прым. кінематаграфі́чны, -ая, -ае.

кінемато́граф, -а, м.

Тое, што і кіно.

|| прым. кінематаграфі́чны, -ая, -ае.

кінема́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел механікі, які вывучае рух цел без уліку іх масы і ўздзеяння на іх сіл.

|| прым. кінематы́чны, -ая, -ае.

кінеско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыёмная электронна-прамянёвая трубка тэлевізара, якая дае відарыс.

|| прым. кінеско́пны, -ая, -ае.

кіне́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

|| прым. кінеты́чны, -ая, -ае.

кінжа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Колючая зброя ў выглядзе клінка, вострага з двух бакоў і звужанага на канцы.

|| прым. кінжа́льны, -ая, -ае.

К. ўдар.

кінжа́льны, -ая, -ае.

1. гл. кінжал.

2. Які дзейнічае, робіцца на вельмі блізкай адлегласці (спец.).

К. агонь.

кіно́, нескл., н.

1. Тое, што і кінафільм.

Паглядзець цікавае к.

2. Тое, што і кінематаграфія.

3. Кінатэатр (разм.).

|| прым. кіно́шны, -ая, -ае (разм.).

кіно́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па кіналогіі.