Verbum

самазахава́нне, -я, н.

Імкненне захаваць сваё жыццё, засцерагчы сябе ад небяспекі.

Інстынкт самазахавання.

самазва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Грузавы аўтамабіль з кузавам, які механічна перакульваецца.

2. Транспартны сродак, які можа самаразгружацца, механічна звальваць груз.

Вагон-с.

|| прым. самазва́льны, -ая, -ае.

самазва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто выдае сябе за другога чалавека, прысвоіўшы сабе чужое імя, званне.

|| ж. самазва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

самазва́нства, -а, н.

Незаконнае прысваенне сабе чужога імя, звання з мэтай абману.

самазва́ны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца самазванцам.

самаздаво́лены, -ая, -ае.

Такі, які здаволены сабой, перакананы ў сваёй перавазе, годнасці і паказвае, праяўляе гэту здаволенасць.

Самаздаволеныя пустасловы.

|| наз. самаздаво́ленне, -я, н.

самазневажа́нне, -я, н.

Наўмыснае зневажанне самога сябе, прызнанне сябе нікчэмным.

самакантро́ль, -ю, м.

Кантроль над самім сабой; назіранне за сваёй працай, паводзінамі, станам здароўя.

самака́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Механічнае рухальнае прыстасаванне, на якім катаюцца, адштурхоўваючыся ад зямлі нагой, і якое мае выгляд планкі на двух колцах з прымацаванай да яе ручкай накшталт веласіпеднага руля.

2. уст. Назва веласіпеда, матацыкла, аўтамабіля.

|| прым. самака́тны, -ая, -ае.

самакірава́нне, -я, н.

1. Права якой-н. арганізацыі, таварыства, гаспадарчай, адміністрацыйнай адзінкі вырашаць сваімі, мясцовымі сіламі пытанні свайго ўнутранага кіравання.

Студэнцкае с.

2. Права дзяржаўнай адзінкі мець свае ўрадавыя органы, вырашаць пытанні ўнутранага заканадаўства і кіравання.

|| прым. самакірава́льны, -ая, -ае.