Verbum

фана́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які слепа адцаны толькі сваёй рэлігіі, веры.

2. перан. Чалавек, цалкам адданы якой-н. справе, ідэям і перакананням.

Ф. эстрады.

|| ж. фанаты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

фанаты́чны, -ая, -ае.

1. гл. фанатызм.

2. Прасякнуты фанатызмам, уласцівы фанатыку.

Фанатычная адданасць справе.

|| наз. фанаты́чнасць, -і, ж.

Ф. перакананняў.

фанатэ́ка, -і, мн. -і, -тэ́к, ж.

Сістэматызаваны збор фанаграм.

фандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; незак., што (спец.).

Ствараць фонд.

Ф. тавары.

|| наз. фандава́нне, -я, н.

фане́ма, -ы, мн. -ы, -не́м, ж.

У мовазнаўстве: абстрактная гукавая адзінка мовы, якая выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

|| прым. фане́мны, -ая, -ае і фанематы́чны, -ая, -ае.

фанендаско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Медыцынскі прыбор для праслухоўвання хворых, які складаецца з дзвюх гнуткіх слыхавых трубак, злучаных гукаўлоўнай камерай.

фане́ра, -ы, ж.

1. Тонкія драўляныя пласціны для абліцоўкі сталярных вырабаў.

2. Матэрыял са склееных тонкіх пласцін дрэва з перакрыжаваным размяшчэннем валокнаў драўніны.

Трохслойная ф.

|| прым. фане́рны, -ая, -ае.

фанерава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Абліцоўваць фанерай (у 1 знач.).

|| наз. фанерава́нне, -я, н. і фанеро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. фанерава́льны, -ая, -ае.

фане́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі мовы.

Эксперыментальная ф.

2. Гукавы склад мовы.

Ф. ўсходніх гаворак.

|| прым. фанеты́чны, -ая, -ае.

фа́нза, -ы, ДМ -зе, мн. -ы, фанз і -аў, ж.

Сялянская хата ў Кітаі, Карэі.

|| прым. фа́нзавы, -ая, -ае.