Verbum

віда́ць, у форме інф., у знач. вык.

1. Можна бачыць, разгледзець.

Адсюль усё добра в.

Блізка в., ды далёка дыбаць (прыказка).

2. Можна разумець.

Сэнс байкі добра в.

3. Быць відавочным, вынікаць.

З гэтага в., што работа скончана ў тэрмін.

4. у знач. пабочн. сл. Як здаецца, мабыць, напэўна.

В., прыйдзецца ехаць аднаму.

◊

Ад зямлі не відаць (разм.) — вельмі маленькага росту.

Відам не відаць (разм.) — ніякіх прымет, нідзе не відаць.

Па ўсім відаць або як відаць — напэўна, відавочна.

відашука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне ў фота- і кінаапаратах для вызначэння межаў здымка.

віднава́та, безас., у знач. вык.

Не зусім цёмна, крыху відно.

віднава́ты, -ая, -ае.

Не зусім цёмны, крыху светлы.

Віднаватая ноч.

відната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.

Пра наяўнасць вялікай колькасці святла дзе-н.

Такая в., хоць іголкі збірай.

відне́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; незак.

Быць відным, быць у полі зроку.

Удалечыні віднелася возера.

відне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. безас. Світаць; святлець.

На ўсходзе ўжо віднела.

Пачынае в.

2. Віднецца, станавіцца відным, бачным.

Уперадзе віднее жытнёвае поле.

|| зак. павідне́ць, -е́е (да 1 знач.).

відно́¹, безас., у знач. вык.

1. Пра наяўнасць дастатковага святла, асвятлення дзе-н.

На вуліцы ўжо было в.

2. Тое, што і відаць (у 1 і 3 знач.).

З-за пылу было не в. дарогі.

відно́², -а́, н.

Світанне, досвітак.

Маці ўстала яшчэ да відна.

Ад відна да цямна (з усходу да заходу сонца, з ранку да вечара).

ві́дны, -ая, -ае.

1. Значны, важны, прыметны або выдатны, вядомы.

Віднае службовае становішча.

В. вучоны.

2. Рослы, статны.

В. хлопец.