лі́цер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Дакумент на права бясплатнага або льготнага праезду па чыгунцы ці іншых шляхах зносін (звычайна мае спецыяльнае літарнае абазначэнне).
|| прым. лі́церны, -ая, -ае.
Л. білет.
лі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., лье́цца і ліе́цца; ліўся, ліла́ся, -ло́ся; ліся; незак.
1. Цячы струменем.
Вада льецца з крана.
2. перан. Распаўсюджвацца ў паветры (пра святло, пах і пад.).
3. перан. Лёгка і свабодна цячы (пра мову, гутарку і пад.); плаўна разносіцца, раздавацца (пра гукі і пад.).
Льецца гаворка.
Лілася песня.
ліццё, -я́, н.
1. гл. ліць².
2. зб. Літыя металічныя вырабы.
Чыгуннае л.
ліць¹, лью, льеш, лье; льём, льяце́, льюць і лію́, ліе́ш, ліе́; ліём, ліяце́, лію́ць; ліў, ліла́, ліло́; лі; літы; незак.
1. што. Нахіляючы што-н. напоўненае, прымушаць цячы якую-н. вадкасць.
Л. ваду на рукі.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Вельмі моцна цячы, ісці (разм.).
Дождж лье як з вядра (аб праліўным дажджы).
3. перан. Распаўсюджваць (гук, святло, пах).
Сонца лье цяпло.
ліць², лью, льеш, лье; льём, льяце́, льюць і лію́, ліе́ш, ліе́; ліём, ліяце́, лію́ць; ліў, ліла́, ліло́; лі; незак., што.
Вырабляць што-н. з расплаўленага рэчыва.
Л. гарматы.
|| зак. вы́ліць, -лью, -льеш, -лье; -літы; вы́лі.
|| наз. ліццё, -я́, н.; прым. ліце́йны, -ая, -ае і ліццёвы, -ая, -ае.
Ліцейная вытворчасць.
Ліцейны цэх.
Ліццёвае прэсаванне.
ліцэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Выхаванец ліцэя.
|| прым. ліцэі́сцкі, -ая, -ае.
ліцэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Сярэдняя навучальная ўстанова з паглыбленым вывучэннем асобных прадметаў у некаторых краінах Заходняй Еўропы, Беларусі, Расіі і інш.
2. гіст. Прывілеяваная мужчынская навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі.
|| прым. ліцэ́йскі, -ая, -ае.
ліцэ́нзія, -і, мн. -і, -зій, ж. (спец.).
1. Дазвол на права выкарыстання чаго-н., на права вырабу якой-н. прадукцыі.
Патэнтная л.
|| прым. ліцэнзі́йны, -ая, -ае.
Ліцэнзійнае пагадненне.
лі́чба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Знак для абазначэння ліку.
Арабскія лічбы (1, 2, 3 і г.д.). Рымскія лічбы (I, II, III і г.д.).
2. Паказчык чаго-н., выражаны ў лічбах; сума, падлік.
|| прым. лі́чбавы, -ая, -ае.
Л. код.
лічбава́нне, -я, н.
1. гл. лічбаваць.
2. Лічбавае абазначэнне чаго-н.