Verbum

ліхвя́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Чалавек, які пазычае грошы пад вельмі высокія працэнты.

|| ж. ліхвя́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ліхвя́рскі, -ая, -ае.

ліхвя́рства, -а, н.

Занятак, дзейнасць ліхвяра.

ліхі́, -а́я, -о́е.

1. Які можа ці здольны прычыніць бяду, нядобры, злы, дрэнны.

Л. чалавек.

2. Звязаны з цяжкім жыццём, перажываннямі.

Ліхая гадзіна.

|| наз. лі́хасць, -і, ж.

лі́хтар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Грузавое несамаходнае судна, прызначанае для пагрузкі і разгрузкі вялікіх суднаў ці мясцовых перавозак.

|| прым. лі́хтарны, -ая, -ае.

ліхта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Асвятляльны прыбор у выглядзе шклянога футарала.

Вулічны л.

Электрычны л.

2. Шкляны праём у даху, а таксама зашклёны выступ у будынку.

3. Сіняк, кровападцёк пад вокам (разм.).

|| памянш. ліхта́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ліхта́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

ліхта́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто наглядае за дзейнасцю і спраўнасцю ліхтароў (у 1 знач.).

|| ж. ліхта́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

ліхту́га, -і, ДМ -ту́зе, ж. (разм.).

Няшчаснае здарэнне, вялікая бяда.

ліце́йны гл. ліць².

ліце́йня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Майстэрня, цэх, дзе адліваюць металічныя вырабы.

ліце́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы — спецыяліст па ліцейнай справе.

|| прым. ліце́йшчыцкі, -ая, -ае.