Verbum

кля́сер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Альбом для марак.

|| прым. кля́серны, -ая, -ае.

клясці́, кляну́, кляне́ш, кляне́; клянём, кленяце́, кляну́ць; кляў, кляла́, -ло́; кляні́; незак., каго-што.

Пасылаць праклёны; праклінаць.

|| наз. кляцьба́, -ы́, ж.

клясці́ся, кляну́ся, кляне́шся, кляне́цца; клянёмся, кленяце́ся, кляну́цца; кля́ўся, кляла́ся, -ло́ся; кляні́ся; незак.

1. чым і без дап. Даваць клятву; урачыста абяцаць што-н.; прысягаць.

Клянёмся Радзіму аберагаць.

К. ў вернасці сябрам.

2. Праклінаць каго-н.

|| зак. паклясці́ся, -кляну́ся, -кляне́шся, -кляне́цца; -клянёмся, -кленяце́ся, -кляну́цца; пакля́ўся, -кляла́ся, -ло́ся; -кляні́ся.

кля́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Урачыстае абяцанне, запэўненне.

К. ў дружбе.

|| прым. кля́твенны, -ая, -ае.

клятвапаруша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто парушае клятву.

|| ж. клятвапаруша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

клятвапарушэ́нне, -я, н.

Парушэнне дадзенай клятвы.

клятча́сты, -ая, -ае.

Які мае ўзор, рысунак у клетку¹ (у 3 знач.).

Клятчастае кашнэ.

клятча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Арганічнае рэчыва, з якога складаецца абалонка клетак расліны.

2. Рыхлая падскурная злучальная тканка ў арганізме чалавека і жывёлы.

|| прым. клятча́тачны, -ая, -ае.

кля́ўза, -ы, мн. -ы, кляўз і -аў, ж.

1. Дробязная прыдзірлівая скарга; нагавор, паклёп (разм.).

Сорамна займацца кляўзамі.

2. Прыдзірлівы дробны судовы іск (уст.).

|| прым. кля́ўзны, -ая, -ае.

кля́ўзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца кляўзамі.

|| ж. кля́ўзніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кля́ўзніцкі, -ая, -ае.