Verbum

лі́сце, -я і лісцё, -я́, н., зб.

Лісты раслін.

|| прым. лі́сцевы, -ая, -ае і лісцёвы, -ая, -ае.

Лісцевая (лісцёвая) падсцілка.

лі́сцевы і лісцёвы, -ая, -ае.

1. гл. лісце.

2. Пра дрэвы з лістамі; проціл. хвойны.

Лісцевае дрэва.

3. Які складаецца з такіх дрэў.

Лісцевы лес.

лісцяны́, -а́я, -о́е (разм.).

1. Пра дрэвы з лістамі.

Лісцяныя дрэвы.

2. Які складаецца з лісця.

Лісцяная падсцілка.

лісяня́ і лісянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня лісы.

лі́тавацца, -туюся, -туешся, -туецца; -туйся; незак., над кім-чым.

Берагчы, праяўляць літасць, міласэрнасць.

лі́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; незак., каго.

Берагчы каго-н.; шкадаваць.

літагра́фія, -і, ж.

1. Друкаванне з плоскай паверхні каменя, на якой зроблены малюнак.

2. Прадпрыемства, дзе друкуюць такім спосабам.

3. Малюнак, зроблены такім спосабам.

|| прым. літагра́фскі, -ая, -ае і літаграфі́чны, -ая, -ае.

Літаграфскі камень.

Літаграфічны партрэт.

лі́тара, -ы, мн. -ы, -тар, ж.

1. Знак азбукі.

2. У друкарскім наборы — металічны брусочак з рэльефным відарысам друкаванага знака (спец.).

◊

Літара ў літару — вельмі дакладна.

|| прым. лі́тарны, -ая, -ае.

літара́льны, -ая, -ае.

1. Тое, што і даслоўны.

Л. пераклад.

2. Дакладны, прамы, не пераносны.

Л. сэнс.

|| наз. літара́льнасць, -і, ж.

літара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які прафесійна займаецца літаратурнай працай; пісьменнік.

|| прым. літара́тарскі, -ая, -ае.