Verbum

ізо́калан

(гр. isokolon, ад isos = аднолькавы + kolon = іголка)

стылістычная фігура, пры якой у двух або некалькіх адрэзках мовы члены сказаў размешчаны ў аднолькавым парадку, поўны паралелізм 4.