Verbum

шанава́ць

(польск. szanować, ад ням. schonen)

1) беражліва адносіцца да каго-н., чаго-н.;

2) адносіцца з пашанай, павагай да каго-н., чаго-н. (напр. ш. народныя традыцыі).

ша́ндра

(інд. sandra, ад санскр. kandras = бліскучы)

травяністая расліна сям. ясноткавых з дробнымі белымі кветкамі, пашыраная ў Еўразіі і Паўн. Афрыцы; зрэдку трапляецца на Беларусі; лекавая, эфіраалейная, фарбавальная.

ша́нец

(польск. szaniec, ад ням. Schanze)

часовае палявое ўмацаванне з вала і рова, якое выкарыстоўвалася ў арміях еўрапейскіх краін у 17—19 ст.

шанжа́н

(фр. changeant)

тканіна, якая мае ўласцівасць пералівацца рознымі колерамі.

ша́нкер

(фр. chancre, ад лац. cancer = рак)

інфекцыйная венерычная хвароба, якая суправаджаецца з’яўленнем язваў на месцы заражэння;

цвёрды ш. — першае бачнае праяўленне захворвання сіфілісам;

мяккі ш. — самастойнае венерычнае захворванне, выкліканае стрэптабацылай.

шанс

(фр. chance)

верагоднасць поспеху, удачы, ажыццяўлення чаго-н.

шансане́тка

(фр. chansonnette = песенька)

1) эстрадная песенька жартаўлівага, часта фрывольнага зместу ;

2) спявачка, якая выконвае такія песні ў кабарэ, рэстаране і інш.

шансанье́

(фр. chansonnier)

французскі эстрадны спявак, выканаўца шансонаў 2, часта аўтар тэксту і музыкі.

шансо́н

(фр. chanson)

1) французская песня ва ўсіх яе гістарычных і жанравых разнавіднасцях;

2) сучасная эстрадная песня (з рэпертуару шансанье).

шанта́ж

(фр. chantage)

запалохванне пагрозай выкрыцця або паведамлення якіх-н. непажаданых звестак з мэтай вымагання чаго-н.